Το e-steki είναι μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές διαδικτυακές κοινότητες με 67,478 εγγεγραμμένα μέλη και 3,417,174 μηνύματα σε 102,317 θέματα. Αυτή τη στιγμή μαζί με εσάς απολαμβάνουν το e-steki άλλα 356 άτομα.
διαμέρισμα 2½ δωματίων Ι
τα βράδια, αφού σε πάρει ο ύπνος
στον καναπέ
με την κουβέρτα γύρω από τα πόδια
με το κινητό στην αγκαλιά
και την τηλεόραση ανοιχτή
ακροπατώ στο μωσαϊκό ως την κουζίνα
κάνω νόημα στο καναρίνι σου
μη με προδώσει
ξαγρυπνάω...
όπου κι αν πάω βλέπω μια δυστυχία, μαγαζιά να κλείνουν, ανθρώπους να υποφέρουν, ζώα πληγωμένα και πεινασμένα
Μπορώ να πάρω το αμάξι και να πάω κατευθείαν σε μέρη που θα δω «την καλή πλευρά της ζωής», «την θετική» και να τα προσπεράσω όλα αυτά...
I wrestle with an outlook on life
That shifts between darkness and shadowy light
I struggle with words for fear that they'll hear
But Orpheus sleeps on his back still dead to the world..
Τελικά πρέπει να αφήνεις τους ανθρώπους να κάνουν ελεύθερα τις επιλογές τους, για να βλέπεις από αυτές τις επιλογές τους και ποιοι ειναι οι ίδιοι ως άνθρωποι.
Όποια πέφτει με κατι τετοιες ιστορίες, είναι άξια της μοίρας της και ούτως ή άλλως δε...
Επειδή ένα ΣΚ έχουμε για να γευτούμε την αληθινή ζωή όπως τη θέλουμε, δεν γίνεται να το αναλώνουμε σε trivial θέματα.
Ο Θανάσης Βέγγος μου έμαθε να κάνω τις δουλειές του σπιτιού γρήγορα και αποδοτικά. :D
Έλα
Έλα, ας μιλήσουμε λοιπόν,
όποιος μιλά δεν είν' νεκρός,
οι φλόγες καίνε των κεριών
στα σκοτεινά μας ρίχνουν φως.
Έλα, ας πούμε: το άλικο,
έλα ας πούμε: ο γαλανός,
μάτι κι αυτί έχε άργρυπνο
όποιος μιλά δεν είν' νεκρός.
Μόνος εσύ στο πουθενά...
Αντιμετωπίσαμε κάτι διαφορετικό απ' αυτό
που είμαστε, γράψαμε κάτι διαφορετικό απ' αυτό
που σκεφτόμαστε, σκεφτήκαμε κάτι διαφορετικό απ' αυτό
που περιμέναμε, κι αυτό που μένει τελικά είναι
κάτι διαφορετικό απ' αυτό που φανταζόμαστε.
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.